Onrust is nauw verbonden met suicidaliteit. Onrust is zelfs een van de belangrijkste indicatoren van de acute dreiging van suïcide.
Onrust – angst, paniek, innerlijke spanning, rusteloosheid, rumineren – zien we bij bijna alle suïcidale patiënten. Suïcidale intrusies (zich aan de patiënt opdringende gedachten aan en beelden van suïcide, hopeloosheid, en zinloosheid), kunnen zelfs een bron en katalysator van suïcide of suicidepoging zijn. Zeker als intrusies lang aanhouden en als oncontroleerbaar worden ervaren. Onrust in de vorm van ernstige bezorgdheid en onzekerheid, zien we ook bij naasten van een suïcidale patiënt. Hun gevoel van onmacht, hun bezorgdheid, irritatie of zwijgen, kan op zijn beurt voor de patiënt weer de bevestiging zijn van een overheersend gevoel ieder tot last te zijn. Suïcidale patiënten geven ook altijd onrust en onzekerheid bij hulpverleners. Ernstige, aanhoudende suïcidale dreiging is soms moeilijk te verdragen, met afwijzing, steeds weer verwijzingen, en een krampachtig terugvallen op protocollen als mogelijk gevolg. Voor de suïcidale patiënt opnieuw een ‘bewijs’ hopeloos en tot last te zijn.
Met klinische voorbeelden bespreekt Bert van Luijn het suïcidale proces en de belangrijke rol van onrust hierin.